با وجود همه فیلم‌ها و سریال‌ها و مهمانی‌ها و گعده‌های شبانه، سعی کنید کم کم عادت کنید که زود بخوابید. خانواده تان هم مثل شما کم کم عادت می‌کنند زود بخوابند، چرا که دیگر هم صحبتی مثل شما را از دست می‌دهند!
با شکم پر نخوابید!
خودتان را سنگین نکنید. یا شب‌ها کم‌تر بخورید یا اگر می‌خواهید شام خوبی بخورید، ۲ ساعت قبل از خواب بخورید تا بدن تان درگیر هضم غذا نباشد.
یک جهش یک ساله!
یک برنامه درست و حسابی برای ساعاتی که زود بیدار می‌شوید، بریزید. این طوری به خودتان انگیزه می‌دهید. مثلا ساعت‌های ۵ تا ۷ صبح یک سال را برای حفظ قرآن، زبان، بررسی اخبار روز و… بگذارید. این طوری جهش خودتان را جلو جلو می‌بینید.
به خودتان برسید!
خودتان را تشویق کنید. بالاخره شما دست به کار مهمی زده اید آن هم وقتی که همه خوابند و شما دل تان غنج می‌رود تا یک دقیقه بیش‌تر بخوابید و هی با خودتان می‌گویید: خوش به حال شان…! پس اول کاری جایزه‌ای برای خودتان بگذارید. مثلا برای افراد شکمو این جایزه می‌تواند یک شیرینی باشد و برای افراد فیلم باز، یک برنامه، مستند یا فیلم، سرصبحی!
یک چوب بالا سر!
برای بیش‌تر آدم‌ها فاقد اجبار کارکردن، خیلی سخت است. پس خودتان را محدود کنید. مثلا قرار‌های کاری مهم تان را سرصبح بگذارید یا انجام تکلیف‌ها و خواندن دروس حساس تان. این طوری دیگر نمی‌توانید از زیر کار در بروید! ضمن این که بهتر هم یاد می‌گیرید. حالا اگر مسابقه‌ای هم سر صبح در تلویزیون پخش شود که دیگر همه با کله بیدار می‌شوند!
سریعا از رختخواب دور شوید!
اگر برنامه و جایزه و… برای تان کار ساز نبود و در مقابل خواب، سست‌تر از این حرف‌ها بودید؛ کاری کنید که خواب از سرتان بپرد. اول این که اصلا به رختخواب برنگردید و با افسوس هی به بالشت و پتوی خود نگاه نکنید. سریع بروید آبی به سر و صورت تان بزنید و یک چای نوش جان کنید. بعد هم سریع آماده شوید و پیاده به محل کار یا مدرسه و دانشگاه بروید. اصلا به خودتان فرصت فکر کردن هم ندهید!
یواش یواش
کسی یک شبه سحرخیز نمی‌شود. از کم شروع کنید. هر روز یک ربع زودتر…
بیداری در وقت اضافه
بدترین کار این است که ساعت تان را در وقت‌های متعدد کوک کنید. ضمن اذیت و آزار روانی برای افراد دیگر خانواده، این کار شما را به زنگ بعدی تشویق می‌کند و از آخر هم بیدار نمی‌شوید! پس از همان اول برای یک زمان کوک کنید تا ملزم شوید بیدار شوید.
زنگ ساعت، لالایی نیست!
زنگ ساعت تان هرچه قدر دلخراش‌تر بهتر! یک زنگ آرام و ملایم، حکم لالایی برای شما دارد. ساعت تان را هم بهتر است نزدیک تان نگذارید. یک جای دور و سخت بگذارید تا مجبور باشید دنبالش بگردید و از جای تان بلند شوید. حتی شده به کسی بسپارید که قایمش کند تا صبح برای پیدا کردنش بیچاره شوید.
همراه سحرگاهی!
کار‌های سخت هرچه قدر گروهی باشد بهتر است. اگر بتوانید خانواده تان را هم در سحرخیزی همراه کنید، کمک بزرگی به خودتان کردید. واگرنه بگردید دنبال یک همراه مثلا یک دوست که با هم قرار بگذارید صبح‌ها همدیگر را بیدار کنید.
بیدار ماندن، سخت‌تر از بیدار شدن!
بیدار شدن یک پروژه است و بیدار ماندن پروژه دیگری! بعضی‌ها هستند دو ساعت در رختخواب خمارند و مشغول این معادله که بخوابند یا نخوابند؟! به خودتان دروغ نگویید. سریع از جای تان بلند شوید تا با این وسوسه‌های شیطانی مواجه نشوید که فقط یه ربع دیگر، ده دقیقه دیگر بیدارم کن و…
خودبیدار نگه داری!
اگر هیچ کدام از این‌ها هم افاقه نکرد، اشکال ندارد. شما شده فقط بیدار بمانید. در رختخواب باشید، اما خودتان را بیدار نگه دارید. حداقل زمان بین الطلوعین. کم کم به این بیدار ماندن عادت می‌کنید و شروع می‌کنید به انجام مراحل بعدی، مثل برخاستن از رختخواب و برنامه ریزی برای این وقت طلایی.
source