گورستان هسته‌ای در عمق ۸۰۰ متری زمین + جزئیات

به گزارش همشهری آنلاین،لایه‌های حفاظتی چندگانه، مهندسی شده و طبیعی تضمین می‌کنند که سوخت هسته‌ای استفاده شده به طور ایمن در یک مخزن نگه‌داری و ایزوله می‌شود.

به نقل از آی‌ای، سازمان مدیریت زباله‌های هسته‌ای کانادا(NWMO) دریاچه‌ای موسوم به وابی‌گون(Wabigoon) و منطقه تون‌شیپ آو ایگنیس(Township of Ignace) را به عنوان میزبان اولین مخزن زمین‌شناسی عمیق کانادا برای سوخت هسته‌ای استفاده شده انتخاب کرده است.

این اطلاعیه پس از ۱۴ سال فرآیند انتخاب یک مکان منتشر شده است که میزبانان آگاه و مایل را در اولویت قرار داده است.

لوری سوامی(Laurie Swami) رئیس و مدیر عامل NWMO می‌گوید: این پروژه یک مشکل زیست محیطی را حل می‌کند و از اهداف تغییرات آب و هوایی کانادا حمایت می‌کند و تصمیم امروز توسط یک فرآیند مکان‌یابی مبتنی بر رضایت مردم به رهبری شهروندان کانادایی و مردم بومی گرفته شد.

این مخزن راه حلی درازمدت برای مدیریت ایمن سوخت هسته‌ای استفاده شده که محصول جانبی تولید انرژی هسته‌ای است، در کانادا ارائه خواهد کرد.

سوخت هسته‌ای استفاده شده در حال حاضر در مکان‌های استقرار راکتورها و آزمایشگاه‌ها در سراسر کانادا ذخیره می‌شود. با این حال، یک راه حل دائمی برای اطمینان از ایمنی نسل فعلی و آینده مورد نیاز است.

سازمان مدیریت زباله‌های هسته‌ای کانادا اکنون تعیین کرده است که یک مخزن زمین‌شناسی عمیق، امن‌ترین گزینه برای مدیریت طولانی مدت این زباله رادیواکتیو است.

گورستانی که یک راه حل بلند مدت است

سازمان مدیریت زباله‌های هسته‌ای کانادا در بیانیه‌ای مطبوعاتی خاطرنشان کرد: اجماع علمی بین‌المللی وجود دارد که یک مخزن زمین‌شناسی عمیق، امن‌ترین راه برای مدیریت سوخت هسته‌ای استفاده شده در درازمدت است.

این مخزن در عمق ۶۵۰ تا ۸۰۰ متری زمین ساخته خواهد شد. این عمق تضمین می‌کند که سوخت هسته‌ای استفاده شده از محیط و فعالیت‌های انسانی جدا بماند.

این گورستان هسته‌ای شامل شبکه‌ای از تونل‌های زیرزمینی و اتاق‌های دفن زباله هسته‌ای است.

در بیانیه این سازمان توضیح داده شده است: مجموعه‌ای از موانع مهندسی شده و طبیعی با هم کار خواهند کرد تا سوخت هسته‌ای استفاده شده را در این گورستان به شکل ایمن مهار و جداسازی کنند.

این موانع شامل استفاده از محفظه‌های مقاوم، مهر و موم‌های مهندسی شده و سازند زمین‌شناسی اطراف است. این رویکرد چند مانعی، ایمنی طولانی مدت این مخزن را تضمین می‌کند.

سازمان مدیریت زباله‌های هسته‌ای کانادا می‌گوید: هر مانع یک سطح منحصر به فرد و مستقل از محافظت را فراهم می‌کند، در حالی که به عنوان یک مانع پشتیبان برای مانع قبلی نیز عمل می‌کند. اگر هر یک از این موانع شکست بخورد، یکی دیگر وجود دارد تا اطمینان حاصل شود که هرگونه مواد خطرناک، مهار و ایزوله باقی می‌مانند.

فرآیند انتخاب دقیق و فراگیر

انتخاب این دو مکان از یک فرآیند دقیق پیروی می‌کند که در سال ۲۰۱۰ با ابراز علاقه ۲۲ منطقه آغاز شد و سازمان مدیریت زباله‌های هسته‌ای کانادا با مردم هر منطقه برای ارائه اطلاعات و پاسخ به سؤالات درباره این پروژه تعامل داشت.

از طریق این فرآیند، جوامع ساکن در این مناطق این فرصت را داشتند که درباره علم پشت این پروژه و تأثیرات و مزایای بالقوه میزبانی از این مخزن بیاموزند.

تاییدیه‌های نظارتی و جدول زمانی

این پروژه اکنون وارد مرحله تصمیم‌گیری نظارتی خواهد شد که شامل یک فرآیند ارزیابی نظارتی و تأیید است.

این فرآیند تضمین می‌کند که اثرات بالقوه به خوبی ارزیابی می‌شود. همچنین تضمین خواهد کرد که شرایط برای کاهش هر گونه تأثیرات مخرب کنترل می‌شود.

علاوه بر این، این پروژه تحت فرآیندهای نظارتی کمیسیون ایمنی هسته‌ای کانادا و فرآیند ارزیابی تاثیر دولت کانادا قرار خواهد گرفت.

در پایان بیانیه سازمان مدیریت زباله‌های هسته‌ای کانادا آمده است: ساخت این مخزن عمیق زمین‌شناسی و حمل و نقل سوخت هسته‌ای استفاده‌شده به ترتیب تا سال‌های ۲۰۳۰ و ۲۰۴۰ آغاز نمی‌شود.

گفتنی است که چند ماه پیش، این کشور فنلاند بود که به عنوان اولین کشور در جهان اقدام به دفن زباله‌های هسته‌ای خود در یک گورستان زمین‌شناسی کرد و اعلام کرد که برنامه‌ریزی شده تا این زباله‌های رادیواکتیو تا ۱۰۰ هزار سال آینده در آنجا ذخیره شوند.

آنها قصد دارند سوخت هسته‌ای مصرف شده را در قوطی‌های ضد آب بسته‌بندی کنند و در حدود ۴۰۰ متری زیر سطح زمین در جنگلی واقع در جنوب غربی فنلاند دفن کنند.