چرا سوپرانقلابی‌ها بازهم شکست خوردند؟

بهانه‌های مرسوم برای دیگران برای سوپرانقلابی‌ها مسموع نیست، سوپر انقلابی‌ها در مجلس از آزادی عمل کامل و تقریبا مطلق برخوردار هستند و چند نفر از آنها، عملا پارلمان را به مرکز تولیدات ویدئویی فضای مجازی(!) بدل کرده‌اند

از سوی دیگر، در  خارج مجلس هم سوپرانقلابی ها،  تریبون‌ها و رسانه‌ها و  پیام رسان‌ها و پلتفورم‌های ارتباطی مخصوص خود را دارند و حتی صداوسیما هم با آنها همراه است، سوپرانقلابی ها امکانات کم ندارند حتی بیشتر از بقیه دارند، اما چرا نتوانستند حتی آرای همکاران خود در مجلس را کسب کنند؟ آنهم بعد از دوسال همنشینی و همکاری؟

جریان سوپرانقلابی چنین تبلیغ کرده بود که دکتر قالیباف از مخالفان ابلاغ قانون جنجالی عفاف و حجاب است و حالا با این رای قاطع نمایندگان مشخص شد نگاه اکثریت قاطع مجلس به یکی از موضوعات اختلافی عمده در کشور و دوقطبی‌های رایج چیست…

قطعا یکی از راه‌های ارامش سیاسی جامعه در شرایط کنونی این است که سوپرانقلابی ها- که مانند هر طیف دیگری حق حیات سیاسی دارند- به حق و وزن و سهم خود قانع باشند و البته سعی کنند زمین بازی را بهم بزنند و تولیدات محفلی خود را به اسم اصل و خالص نظام و انقلاب، فاکتور بزنند و عرضه کنند.

  جریان سوپرانقلابی که “صدای بلند” دارند، چرا یکبار به خودسان شک نمی‌کنند که شاید آنها راه را اشتباه میروند و “زمین” کج نیست؟! و حتی نامزد‌های رنگارنگ هم نمی‌تواند مشکل آن را حل کند، آیا سوپرانقلابی‌ها این شکست را هم تکرار خواهند کرد؟