توضیح روند مصرف متیلن بلو توسط برایان جانسون برای افزایش طول عمر

متیلن بلو توسط بسیاری از اینفلوئنسرهای حوزه‌ی بیوهکینگ، از جمله برایان جانسون که به‌خاطر تلاش‌هایش در مقابله با پیری شناخته می‌شود، مورد تأیید قرار گرفته است. اما متیلن بلو دقیقاً چیست؟ و آیا مصرف آن بی‌خطر است؟ بیایید بررسی کنیم.

به گزارش انتخاب و به نقل از انلی مای هلث؛ برایان جانسون، میلیونری که به‌دلیل فعالیت‌هایش در زمینه‌ی ضدپیری شهرت دارد، اخیراً به‌صورت غیررسمی در پلتفرم X (که پیش‌تر با نام توییتر شناخته می‌شد) اعلام کرد که «رنگ ادرارش حالا آبی شده است».
در متن این پست آمده بود:
«امروز مصرف متیلن بلو را شروع کردم.»

این نخستین بار نیست که این بیوهکر اهل دره‌ی سیلیکون تصمیماتش را علنی می‌کند. پیش‌تر در ماه مه امسال، او تصویری در X منتشر کرده بود با کپشنی که می‌گفت:
«شروع مصرف متیلن بلو؛ به‌زودی پروتکل و دلایل علمی‌اش را منتشر خواهم کرد.»

بسیاری از اینفلوئنسرهای بیوهکر مانند جانسون ادعا کرده‌اند که اگر متیلن بلو به‌درستی استفاده شود، می‌تواند عملکرد میتوکندری‌ها را تقویت کند — میتوکندری‌ها همان نیروگاه‌های سلول هستند که مسئول انجام مجموعه‌ای از عملکردهای حیاتی در بدن‌اند.

اما متیلن بلو دقیقاً چیست؟ و آیا واقعاً مصرف آن ایمن است؟ بیایید پاسخ این پرسش‌ها را پیدا کنیم.

متیلن بلو چیست؟

متیلن بلو (که با نام‌های دیگر مانند متیل‌تیونینیوم کلراید یا آبی پایه ۹ نیز شناخته می‌شود) یک رنگ مصنوعی با رنگ آبی کبالت است که به‌عنوان دارو برای درمان نوعی اختلال نادر خونی به نام مت‌هموگلوبینمی استفاده می‌شود.

مت‌هموگلوبینمی نوعی اختلال خونی است که در آن میزان زیادی از مت‌هموگلوبین در خون وجود دارد؛ ماده‌ای که توانایی خون را برای حمل اکسیژن کاهش می‌دهد. این وضعیت می‌تواند علائمی از خفیف تا شدید ایجاد کند، از جمله: کبودی پوست (سیانوز)، تنگی نفس، و در موارد حاد، تشنج یا حتی مرگ.

متیلن بلو نخستین بار در سال ۱۸۷۶ توسط هاینریش کارو در شرکت BASF آلمان برای استفاده به‌عنوان رنگ پارچه سنتز شد. اما استفاده‌ی پزشکی از آن در اواخر قرن نوزدهم آغاز شد، زمانی که پژوهشگرانی مانند پل ارلیش توانستند توانایی این ماده را در رنگ‌آمیزی انتخابی و هدف‌گیری برخی میکروارگانیسم‌ها از جمله انگل مالاریا کشف کنند.

آیا مصرف متیلن بلو ایمن است؟

سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) مصرف متیلن بلو را تأیید کرده و آن را به‌عنوان یک عامل اکسایش-کاهش برای درمان مت‌هموگلوبینمی در کودکان و بزرگسالان معرفی کرده است.
متیلن بلو همچنین می‌تواند در درمان انسفالوپاتی ناشی از ایفوسفامید یا مسمومیت با سیانید به‌کار رود.

علاوه بر این، طبق گزارش Harvard Health Publishing، این دارو نه‌تنها در تشخیص انواع مختلفی از ضایعات سرطانی و پیش‌سرطانی مؤثر است، بلکه در صورت ترکیب با درمان نوری می‌تواند به درمان سرطان‌هایی مانند سرطان ریه و سرطان پستان کمک کند.

با این حال، FDA هشدار می‌دهد که مصرف متیلن بلو برای بیمارانی که داروهای روان‌پزشکی مصرف می‌کنند، می‌تواند موجب بروز واکنش‌های جدی در سیستم عصبی مرکزی (CNS) شود.

در بیانیه‌ی FDA آمده است:
«اگرچه مکانیسم دقیق این تداخل دارویی مشخص نیست، اما متیلن بلو مانع عملکرد آنزیمی به نام مونوآمین اکسیداز A می‌شود — آنزیمی که مسئول تجزیه‌ی سروتونین در مغز است.
باور بر این است که در صورتی که متیلن بلو به بیمارانی داده شود که داروهای روان‌پزشکی سروتونرژیک مصرف می‌کنند، سطح بالایی از سروتونین ممکن است در مغز تجمع یابد و موجب مسمومیت با سروتونین شود؛ وضعیتی که با عنوان سندرم سروتونین شناخته می‌شود.»

چه کسانی نباید متیلن بلو مصرف کنند؟

طبق اطلاعات منتشرشده از سوی StatPearls Publishing، متیلن بلو باید توسط برخی افراد به‌هیچ‌وجه مصرف نشود، زیرا ممکن است عوارض جانبی خطرناکی به همراه داشته باشد.

 افرادی که دچار کمبود G6PD (نوعی اختلال آنزیمی ژنتیکی) هستند، نباید متیلن بلو مصرف کنند؛ زیرا این دارو می‌تواند منجر به کم‌خونی همولیتیک شود — وضعیتی که در آن گلبول‌های قرمز به‌سرعت تخریب می‌شوند و علائمی مانند زردی و حضور اجسام هاینز در آزمایش خون ایجاد می‌شود.

 همچنین افرادی که پیش‌تر نسبت به این دارو واکنش‌های آلرژیک شدید یا آنافیلاکسی داشته‌اند، نباید آن را مصرف کنند.

 زنان باردار — به‌ویژه در سه‌ماهه‌ی دوم بارداری — باید به‌طور کامل از مصرف متیلن بلو اجتناب کنند؛ زیرا این دارو با آسیب به جنین و نقص‌های مادرزادی روده مرتبط بوده و از سوی FDA در رده‌ی بارداری X قرار گرفته است (یعنی مصرف آن در بارداری ممنوع است).

 همچنین افرادی که دچار نارسایی کلیوی هستند باید با احتیاط از متیلن بلو استفاده کنند؛ چرا که این دارو می‌تواند باعث کاهش جریان خون کلیوی شده و عملکرد کلیه را وخیم‌تر کند.