همشهری آنلاین _ فتانه احدی: این خبرنگار جوان که حسین زندی‌نیا نام داشت، در شهریور امسال در جریان یک حادثه هولناک جان خود را از دست داد. او شب حادثه حوالی ساعت یک نیمه شب، بعد از اینکه با دوستش از یکی از رستوران‌های جاده چالوس بیرون آمدند و برای سوار شدن به خودروشان قصد عبور از عرض جاده را داشتند، با یک خودروی ۲۰۶ تصادف کردند.
راننده ۲۰۶ بعد از این تصادف فرار کرد و حسین و دوستش به بیمارستان مدنی کرج منتقل شدند. اما علی رغم تلاش پزشکان برای نجات جان حسین که به شدت مجروح شده بود، او جانش را از دست داد.
پرویز زندی‌نیا پدر حسین در گفت و گو با همشهری می‌گوید: پس از مرگ پسرم، جسدش به پزشکی قانونی آرامستان بهشت سکینه کرج منتقل شد. در زمانی که ما در حال انجام امور برای گرفتن جواز دفن بودیم، پزشک آنجا ما را به دفتر خود فرا خواند و درباره اهدای اعضای بدن پسرم با ما صحبت کرد.
او در ادامه می‌افزاید: چون پسرم مرگ مغزی نشده بود، تعجب کردیم؛ چرا که او دیگر زنده نبود که بتوان اعضایش را اهدا کرد. اما پزشک توضیح داد که «این امکان وجود دارد، نسوج فرد فوت شده از بافت‌های مختلف بدن مانند قرنیه، دریچه‌های قلبی، تاندونها، استخوان‌ها و پوست، در کمتر از ۲۴ ساعت بعد از مرگ برداشته شود. او گفت که اهدای نسوج فرد متوفی می‌تواند جان افرادی زیادی که به بیماری‌های مختلف مانند اسوختگی و قلبی مبتلا هستند را نجات دهد.»
زندی‌نیا می افزاید: وقتی به من پیشنهاد کردند که اعضای بدن پسرم را برای نجات بیماران نیازمند اهدا کنم، با وجود اینکه مرگ فرزندم برایم غیرقابل باور نبود، اما به دلیل اینکه با مقوله اهدای عضو و نجات بیماران از این طریق آشنا بودم، همان موقع به اهدای عضو راضی شدم.
این پدر با بغض و گریه اضافه می‌کند: آن طور که به ما گفتند ۹ بافت اهدا شد که فقط از اهدای چشم و استخوان باخبرم و از باقی بافت‌های اهدا شده اطلاعی ندارم.
او می‌گوید: اهدای اعضای بدن پسرم در این شرایط روحی بد برای ما یک تسلی است اما چیزی از غم از دست دادنش کمک نمی‌کند.
source