نوشتن، ساختن، گفتن و هر آنچه مربوط به موسیقی‌های کودکان است جذاب است. حالا اگر کارِ موزیکال تصویری باشد که دیگر این جذابیت و خوشی، مضاعف است. «لالایی» از این دست است. یک عمو پورنگ جذاب دارد و یک امیرمحمد که به صورت دائم در حال بازی و شادی و آواز خواندن هستند؛ و البته انبوهی قطعات قشنگ موسیقی که به همان سبک و سیاق همیشگی عموپورنگ اجرا می‌شوند.
خاطرتان باشد چند سال پیش زمانی که مجموعه عموپورنگ و شخصیت دوست‌داشتنی‌ای که داریوش فرضیانی از او در ذهن نه فقط کودکان که در ذهن یک ایران ساخت، انقلابی در دنیای ارتباط کودکان فارسی زبان و تلویزیون اتفاق افتاد. زمانی هم که بعد از سال‌ها برنامه‌اش در تلویزیون تعطیل شد، جای خالی‌اش به شدت احساس می‌شد. تا اینکه بالاخره «لالایی» آمد و از همان اپیزود اول، با رنگ و لعاب و بازی‌های درخشان و موسیقی‌های جذابش، بچه‌ها را هر هفته منتظر رسیدن دوشنبه‌ها نگاه داشت.
اجرای باکلام قطعات موسیقی از ویژگی‌های کار‌های کودکانه است، چون همانطور که همه ما تجربه کرده‌ایم، کودکان با مفاهیمی که با موسیقی منتقل می‌شوند، ارتباط بهتری برقرار می‌کنند. لالایی که نام آهنگسازی، چون مهرداد نصرتی را روی خود دارد، با اشراف به این موضوع و تجربه‌ای که در این سال‌ها در عرصه موسیقی کودک داشته است، ترانه‌های متعدد را در میان موسیقی‌هایش گنجانده است. البته آهنگسازی لالایی را محمد و مهرداد نصرتی با همدیگر انجام داده‌اند. اما لازم است بدانیم که مهرداد در زمینه موسیقی کودک فعالیت‌های گسترده‌ای را داشته و از تقریبا ابتدای کارش که در حوزه تئاتر بود، در زمینه کودک و نوجوان فعالیت کرد تا آنجا که در سال‌های ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۴ جایزه بهترین آهنگسازی را در جشنواره سراسری کودک و نوجوان کسب کرد و تا سالین سال، در حال ساخت موسیقی نمایش بود.
نصرتی در «لالایی» هم خوش شانس بوده چرا که بازیگر اصلی، خودش به قدر یک خواننده تمام حرفه‌ای ژوست می‌خواند و کم از خوانندگانی که شغلشان اجرای آواز است ندارد. برای مهرداد که در کارنامه‌اش ساخت موسیقیِ کار‌های کودکی، چون محله گل و بلبل و بالش‌ها را داشته است و از سویی دیگر با خواننده‌هایی، چون زنده یاد ناصر عبداللهی، احسان خواجه امیری، علی لهراسبی، محمد علیزاده و … همکاری داشته و برایشان کار نوشته است، حضور یک خواننده-بازیگر حرفه‌ای غنیمت است. فرضیانی طی تمام این سال‌ها ثابت کرده است که صدای خوبی دارد، ژوست می‌خواند، تن صدای ثابتی دارد و از عهده اجرای قطعات برمی‌آید. شک ندارم شما هم بار‌ها اجرای او روی قطعات محلی از گیلکی گرفته تا کردی و آذری را شنیده‌اید و حتی هندی خواندنش را هم دیده‌اید. برای یک آهنگساز کودک داشتن چنین استعدادی بسیار مغتنم است. او که ظاهرا علاوه بر خودش صدایش هم قصد پیر شدن ندارد، همچنان برای کودکان، سرحال می‌خواند. البته که نباید نقش پررنگ ترانه‌های زهرا زواری و ساخته‌های روان نصرتی را نادیده گرفت و صدالبته دیگر بازیگرانی که همپای او می‌خوانند و در صدرشان امیرمحمد متقیان. در کنار این‌ها موسیقی‌های بی‌کلام نصرتی نیز تلاش کرده تا فضا‌های مختلف لالایی را پوشش دهد. از تعقیب و گریز‌هایی که به واسطه قصه و گلشن خانم و جوانه وجود دارد، تا فانتزی‌های رباتی به نام لاکی که موسیقی‌هایی از جنس خودش را می‌طلبد.
«لالایی» یک سریال موزیکال تمام است که مورد علاقه کودکان و نوجوانان قرار گرفته و البته مثل همیشه بزرگتر‌ها را هم پای مانیتور‌ها نشانده است. داشتن مفاهیم انسانی و پرداختن به ارزش‌های اخلاقی در شعر‌ها و ملودی‌ها از جمله مهم‌ترین بخش‌های لالایی است که نویسنده و کارگردان تاکید ویژه‌ای روی آن داشته‌اند و خوشبختانه توانسته‌اند در این زمینه موفق شوند و به هدفشان برسند.
source