کمبود روی با افزایش خطر عفونت ریه مرتبط است

کمبود روی در رژیم غذایی باعث افزایش عفونت ریه ناشی از باکتری Acinetobacter baumannii می‌شود – یکی از علل اصلی ذات الریه مرتبط با دستگاه تهویه مصنوعی، بر اساس مطالعه‌ای جدید که در تاریخ 15 نوامبر در مجله Nature Microbiology منتشر شده است.

به گزارش انتخاب و به نقل از مدیکال نیوز؛ یک تیم تحقیقاتی تحت رهبری مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت (Vanderbilt University Medical Center) ارتباط غیرمنتظره‌ای بین سیتوکین پروالتهابی اینترلوکین-13 (IL-13) و عفونت ریه ناشی از A. baumannii کشف کردند و نشان دادند که مسدود کردن IL-13 از مرگ ناشی از عفونت در مدل حیوانی جلوگیری می‌کند.

یافته‌ها نشان می‌دهند که آنتی‌بادی‌های ضد IL-13، که برای استفاده در انسان‌ها تایید شده‌اند، ممکن است از ذات الریه باکتریایی در بیماران مبتلا به کمبود روی محافظت کنند.

به گفته پژوهشگران، این اولین مطالعه‌ای است که نشان می‌دهد خنثی‌سازی IL-13 می‌تواند از مرگ ناشی از عفونت باکتریایی جلوگیری کند. این کشف نشان می‌دهد که ممکن است از درمان ضد IL-13 در بیماران مبتلا به کمبود روی و ذات الریه ناشی از A. baumannii به عنوان بخشی از رویکرد درمانی شخصی استفاده شود.”

اریک اسکار (Eric Skaar)، استاد پاتولوژی و مدیر موسسه عفونت، ایمنی‌شناسی و التهاب دانشگاه وندربیلت

تقریباً ۲۰٪ از جمعیت جهان در معرض کمبود روی هستند که می‌تواند عملکرد ایمنی را مختل کرده و یک عامل خطر عمده برای ذات الریه باشد. سازمان بهداشت جهانی کمبود روی را یکی از عوامل اصلی بیماری‌ها و مرگ‌ومیر می‌داند.

بیمارانی که در معرض کمبود روی قرار دارند، به ویژه بیماران بحرانی و سالمندان، در معرض عفونت A. baumannii نیز هستند. بیمارانی که در محیط‌های درمانی قرار دارند، به ویژه کسانی که از دستگاه تهویه مصنوعی استفاده می‌کنند، دارای کاتتر هستند، در بخش‌های مراقبت ویژه بستری‌اند یا اقامت طولانی‌مدت در بیمارستان دارند، در معرض بالاترین خطر برای این عفونت هستند. A. baumannii به طور فزاینده‌ای در برابر درمان‌های ضد میکروبی مقاوم شده است، که این موضوع آن را به تهدیدی جدی برای سلامت عمومی تبدیل کرده است.

برای بررسی اینکه آیا و چگونه کمبود روی در رژیم غذایی به بروز پاتوژنز A. baumannii کمک می‌کند، محققان مدل موش کمبود روی و ذات الریه حاد ناشی از A. baumannii را ایجاد کردند. لورین پالمر (Lauren Palmer)، پژوهشگر سابق در مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت که اکنون استادیار میکروبیولوژی و ایمنی‌شناسی در دانشگاه ایلینوی در شیکاگو است، هدایت این تحقیقات را بر عهده داشت.

محققان دریافتند که موش‌های کمبود روی، بار باکتری A. baumannii بیشتری در ریه‌ها داشتند، باکتری به طحال گسترش یافته و مرگ‌ومیر بالاتری نسبت به موش‌هایی که مصرف روی کافی داشتند، نشان دادند. آن‌ها نشان دادند که موش‌های کمبود روی، IL-13 بیشتری در طول عفونت تولید می‌کنند و تزریق IL-13 به موش‌های دارای روی کافی موجب گسترش A. baumannii به طحال می‌شود. درمان با آنتی‌بادی ضد IL-13 از مرگ ناشی از عفونت A. baumannii در موش‌های کمبود روی جلوگیری کرد.

یافته‌ها به مجموعه‌ای از مطالعات در حال رشد افزوده می‌شود که نشان می‌دهند کمبود برخی مواد مغذی با تولید IL-13 و پاسخ ایمنی “نوع 2” مرتبط است.

اسکار خاطرنشان کرد: “IL-13 ممکن است یک عامل خطر مهم برای عفونت‌های ریه مرتبط با محیط‌های درمانی و عفونت‌های فرصت‌طلبانه باشد که این موضوع به بررسی IL-13 به عنوان یک هدف درمانی بیشتر حمایت می‌کند.”

آنتی‌بادی‌های ضد IL-13 تایید شده توسط FDA (مانند لبرکیزوماب و ترالوکینوماب) به طور گسترده‌ای به عنوان درمان‌های احتمالی برای آسم شدید و غیرقابل کنترل مورد تحقیق قرار گرفته‌اند. اگرچه این درمان‌ها برای این کاربرد اثربخش شناخته نشدند، اما آزمایش‌های بالینی ایمنی آن‌ها را نشان دادند.