همشهری آنلاین: رسول صدرعاملی یکی از اعضای هیات داوران جشنواره فیلم ۱۰۰ می‌گوید: میزان مشارکت جوانان و نوجوانان از این جشنواره بالا و رضایت‌بخش بود. نه فرش قرمزی بود و نه نام‌های پرطمطراق جشنواره‌های جهانی، اما چیزی در این رویداد سه‌روزه موج می‌زد که نمی‌توان آن را نادیده گرفت؛ جسارت نسل تازه‌ای از فیلمسازان برای روایت‌های کوتاه، بی‌حاشیه، اما دقیق و مؤثر. جشنواره بین‌المللی فیلم ۱۰۰، در روزهایی که تهران هوای اردیبهشت را نفس می‌کشید، به مکانی برای تلاقی ذوق‌های جوان و تجربه‌های پخته بدل شد.
رسول صدرعاملی، کارگردان باسابقه سینمای ایران و عضو هیئت داوران جشنواره، ارزیابی خود را از کیفیت آثار و حال و هوای رویداد ارائه کرد؛ نگاهی که هم امید داشت و هم نقد. وی ادامه می‌دهد: پردیس سینمایی ملت، در سه روز میزبانی‌اش از این جشنواره، شاهد تندیس‌هایی نبود که به فیلم‌های چند ساعته داده شوند، بلکه صحنه درخشش فیلم‌هایی شد که تمام حرف‌شان را در ۱۰۰ ثانیه می‌زدند؛ بی‌واسطه، مستقیم، موجز.
دشوارترین شکل فیلم‌سازی، روایت در صدم ثانیه
رسول صدرعاملی، کارگردان پیشکسوت سینما، ضمن ارزیابی این دوره از جشنواره، می‌گوید: «فضای کلی جشنواره بسیار خوب بود؛ با توجه به فیلم‌هایی که مشاهده کردم و اتفاقاتی که در جریان برگزاری آن رخ داد، حضور پرشور جوانان و به‌ویژه نوجوانان، بسیار چشمگیر و قابل توجه بود.»
وی در ادامه توضیح می‌دهد: «هرچند انتظار داشتم سطح کیفی آثار ارائه‌شده بالاتر باشد، اما میزان مشارکت و اشتیاق شرکت‌کنندگان برای حضور در این جشنواره بسیار بالا و رضایت‌بخش بود. جشنواره فیلم ۱۰۰ از قدمت برخوردار است و اهمیت آن از این جهت است که به باور من، سخت‌ترین کار در سینما، ساخت فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای است؛ فیلمی که در عین اختصار، به‌درستی ساخته شده باشد.»
جسارت، خلاقیت و آگاهی؛ سه‌ضلعی قضاوت آثار
صدرعاملی در بیان معیارهای خود برای ارزیابی آثار این دوره از جشنواره، عنوان می‌کند: «مهم‌ترین ویژگی برای من در قضاوت آثار، خلاقیت بود. اینکه فیلمسازان بتوانند بدون سانسور ذهنی، اندیشه و نگاه خود را با جسارت به تصویر بکشند، بسیار حائز اهمیت است. فیلم‌هایی برای من ارزشمند بودند که جسارت در آن‌ها وجود داشت، خلاقیت در روایت به چشم می‌خورد و در عین حال آگاهی، دانایی و تکنیک نیز در آن‌ها محسوس بود.»
تغییر محسوس در نگاه فیلمسازان
صدرعاملی با اشاره به تفاوت محسوس میان آثار این دوره از جشنواره با دوره‌های پیشین، می‌گوید: «به‌نظر می‌رسد نگاه فیلمسازان در این دوره به‌طور ناگهانی تغییر کرده است. با آنکه در دوره پیش حضور نداشتم، اما مقایسه‌ای که میان این آثار و تولیدات سال‌های گذشته داشتم، نشان می‌داد که ذهنیت فیلمسازان جوان به‌طور قابل‌توجهی از رویکردهای پیشین فاصله گرفته است. این تغییر می‌تواند از جهاتی امیدبخش باشد، اما در عین حال تأمل‌برانگیز است؛ چرا که گاه محتوای آثار به‌گونه‌ای غم‌انگیز بود که پرسش‌هایی را در ذهن ایجاد می‌کرد.»
از خوبی تا درخشش؛ مسیر دشوار فیلم کوتاه
این کارگردان پیشکسوت سینما با اشاره به دشواری‌های داوری آثار کوتاه می‌گوید: «چالش اصلی در فیلم کوتاه آن است که اثری بتواند در زمانی محدود، تأثیرگذار و ماندگار باشد. در دنیای فیلم کوتاه، صرفاً خوب بودن کافی نیست. برای اینکه یک فیلم دیده شود و بتواند در میان آثار متعدد جایگاهی بیابد، باید از مرز خوبی عبور کند، به مرحله عالی برسد و حتی فراتر رود؛ باید اثری فوق‌العاده باشد تا بتواند در عرصه رقابت حضور مؤثر داشته باشد.»
source