همشهری- فهیمه طباطبایی: این حرم و بارگاه دهها تشکیلات دارد که نهایت ادب ایرانیها را به امام شیعیان که مهمان کشور ماست، نشان میدهد. صدها سال است که این تشکیلات کاملا دلی و خودجوش از سوی مردم و با پول آنها شکل گرفته، سامان یافته و از سوی صدها خادم اداره میشود بدون اینکه گوشه چشمی به درآمد داشته باشند. هر ایرانی مسلمان آرزو دارد که خادم آن حرم شریف شود و در بارگاه امام رضا خدمت کند و این بزرگترین ویژگی حرم امام رضاست.
در این بارگاه بخشهایی هست که نشان از نظم سیستم اداره حرم و پذیرایی از زائران را نشان میدهد. بخش هایی که کمتر به آنها دقت کردیم.
نگهبانان مهر نماز
دو مرد نشستهاند پشت یک میز کوتاه و مهرهای نماز را دانه به دانه روی فرش کوچکی که جلویشان پهن است، میکشند تا تمیز شود. اینجا بخش «مهرخانه» حرم است و آنها خادمانی هستند که حواسشان به تمیزی و شکیل بودن مهرهای نماز است. مهرهایی که به روایت مسئول حرم ۳۰۰ هزار تاست و روزانه تعدادی از آنها برای تعمیر و نظافت به بخش «مهرخانه» میآیند. مسئول این واحد میگوید: « مهرهایی که مردم گوشه و کنار حرم روی زمین میگذارند را جمع میکنیم، اگر مهری کثیف باشد یا گوشه و کنارش شکسته باشد، میآید اینجا برای تعمیر و نظافت. خادمان این بخش از حرم کاملا دلی این کار را انجام میدهند.»
خانه اشیاء گم شده حرم
دفتر اشیاء گم شده در کنار در ورودی باب الجواد (ع) قرار دارد. جایی که کمتر زائری از وجود آن اطلاع دارد که اگر اینطور بود این حجم از وسایل عجیب و غریب در این دفتر دور هم جمع نمیشدند. دفتر بزرگی که شده انبار گم شدگان زائران. آقای حسینی یکی از خادمین حرم در این باره میگوید: « چند وقت است که ۴۰۰ گرم طلا پیدا شده که صاحب آن به دنبالش نیامده، اما عجیبتر از آن پیدا شدن یک پای مصنوعی بیصاحب و ویلچر برقی است که معلوم نیست صاحبان آن چطور به خانه برگشتند.» او میگوید همه لوازم را نزد خود تا بازگشتن زائران نگه میدارند اما وسایل کم اهمیتتر را بعد از یک سال به خیریهها تحویل میدهند.» این یعنی خادمان امام رضا (ع) امانتدار لوازم مردم هستند تا کسی در این حرم وسیلهای گم نکند.
مهدکودک حرم
این بخش هم از آن بخشهای جذاب حرم امام رضا (ع) است که جوینده را به یابنده میرساند. کودکان بازیگوشی که در هیاهوی صحنهای بزرگ دست پدر و مادرشان را رها کرده و دیگر آنها را پیدا نکردند. خادمان داخل صحنها، کودکان سرگشته و ترسیده را پیدا کرده و به این واحد میبرند، به آنها اسباب بازی میدهند و با آنها بازی میکنند تا سایر خادمها با گشتن در صحنها والدین آنها را پیدا کنند. اینجا نه بخش گم شدگان بلکه مهد کودک و پیر حرم است. بتول یاسینی یکی از خدام حرم می گوید: « هر چند ساعت که نیاز باشد، منتظر والدین یا فرزندان فرد گم شده میمانیم، اجازه نمیدهیم کسی اینجا اضطراب بگیرد یا اذیت شود. اینجا حرم امن امام رضاست و کسی گم نمیشود. با غذا و اسباب بازی و… پذیرایی میکنیم تا جویندگان به یابندهشان برسند.»
نوکری در چایخانه
این بخش از حرم را همه دیدهایم، انتهای صحن رضوی، چایخانه بزرگ حضرتی که پاتوق خستگانی است که میآیند که اندازه نوشیدن یک چایی مهمان امام رضا(ع) باشد و چه عجیب میچسبد آن چایی که در صحن امام رضا نوش جان میشود. اینجا خادمانی دارد که هر روز عوض میشوند. کسانی که چندین ماه در نوبت میمانند تا یک نصفه روز، دست زائران حرم چایی بدهند. اغلب هم هیاتهای مذهبی و گروههای دوستی هستند که با هم در سامانه ثبت نام میکنند. حسین جعفریان میگوید: « سه ماه پیش ثبتنام کردیم و الان در قالب یک گروه ۱۲ نفره خادم بخش چایخانه هستیم، چای دم میکنیم، استکان میشوییم و چای دست زائران میدهیم. لذتی در این خادمی است که نمیتوانم آن را وصف کنم.»
source