به گزارش همشهری آنلاین پیش از این نیز در جریان خبر برگزاری کنسرت در بستر خشک زایندهرود این پیام مخابره شد که خشکی این شریان حیاتی، طبیعی و عادی نشان داده میشود و با واکنش فعالان محیط زیست روبهرو شد. در چند روز اخیر نیز حضور تعدادی اسبسوار و موتورسوار به بستر خشک زایندهرود نگرانیهایی را رقم زدهاست و این پرسش رابه ذهن میآورد که آیا خشکی زایندهرودی که در حاشیه آن تابلوهای شنا ممنوع نصب شدهبود، این قدر عادی است تا به میدان اسبدوانی یا پیست موتورسواری یا محل برگزاری کنسرت تبدیل شود؟
حسن ساسانی، مدیرعامل شرکت آب منطقهای اصفهان، موتورسواران و اسبسواران را افراد متفرقه دانست که جزو هیئتهای ورزشی استان اصفهان نبودهاند و اعلام کرد که در راستای جلوگیری از تکرار دوباره این اتفاق مکاتبهای با اداره ورزش و جوانان استان و هیئتهای موتورسواری و اسبسواری انجام میشود تا از ورود اسب و موتورسیکلتسواران به رودخانه زایندهرود جلوگیری شود.
خشکی زایندهرود هیچقت عادی نیست
یک دکترای گردشگری و استاد دانشگاه درباره حضور اسبسواران یا برگزاری کنسرت در بستر خشک زایندهرود به همشهری میگوید: «حریم رودخانههایی که خشک میشوند باید حفظ شود و هیچ دخل و تصرفی در آن انجام نشود، زیرا احتمال ترسالی یا پر شدن رودخانهها همیشه وجود دارد. اما به زایندهرود باید از منظر میراث فرهنگی و گردشگری نگاه کرد. خشک شدن زایندهرود یا همان قلب تپنده اصفهان هیچ وقت عادی نیست.»
مهدی سقایی ادامه میدهد: «ویدئوهایی که نشان میدهد شاید در بستر خشک رودخانه یک برنامه فرهنگی برگزار شود یا گروهی اسبسوار و موتور سوار در آن جولان میدهد، یعنی کمکم خشکی رودخانه زایندهرود را باور کنیم، در حالی که به هیچ عنوان نباید اینطور باشد.»
سقایی زایندهرود، دریاچه ارومیه و دریاچه پریشان را نمادهای حیات جغرافیای ایران میداند و ادامه میدهد: «قبل از اینکه در مورد قبول کردن خشکی زایندهرود صحبت کنیم، باید بدانیم که زایندهرود هم مثل دریاچه ارومیه یا تالاب پریشان یا خلیج گرگان نماد حیات جغرافیایی ایران هستند. زایندهرود همیشه نماد جانبخشی تمدن ایران بوده. بعد از آن باید قبول کنیم که به دلایلی از خشکسالی ناگزیر تا مدیریت نادرست منابع زاینده رود دچار خشکی شدهاست. پذیرفتن خشکی زاینده رود به این معناست که با اصلاح مدیریت و به کار گرفتن تمام توان راهکارهای بازگشت آب به بستر رودخانه از سوی متخصصان اندیشیده شود نه اینکه روزگار پر آبی زایندهرود را فراموش کنیم و در بستر آن اسبان و موتورسواران تاخت و تاز کنند.»
زایندهرود در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۸۹ بهعنوان صد و هجدهمین اثر طبیعی ملی ایران در فهرست میراث طبیعی کشور به ثبت رسید و با طول بیش از ۴۰۰ کیلومتر بزرگترین رودخانه منطقه مرکزی ایران است. از کوههای زاگرس مرکزی سرچشمه میگیرد، در کویر مرکزی ایران به سمت شرق پیش میرود و به تالاب گاوخونی در شرق اصفهان میریزد.
فیلم گزارش را اینجا تماشا کنید.
source